در باره نویسنده وبلاگ

Iran
دمپایی هایم کو نمی خواهم پا برهنه بروم

Sunday, July 22, 2007

گرد گیری


گفته بودند سفر ره توشه میخواهد راه افزار میخواهد خیلی خوش خیالی که با یک لنگه دمپایی میخواهی بروی به جنگ این کویر گفته بودند که خواهی خشکید ، می برّی ، لنگ خواهی زد بازنده خواهی شد اما توگفته بودی خشکیدن نتیجه ایستادن وماندن در کویر است بریدن هم مال آنهایی است که نفس میکشند و من که نفس نمیکشم بلکه خفه ام کرده اند و در این فضای فاضل آبی که نفس به اندازه زتده ماندن گیر بیاورم برایم کافیست لنگ زدن برای آنان است که میدود که به چیزی برسد چرا که وقت را با ارزش میداند اما من که می دانم اینجا بی ارزش ترین چیز زمان است و باختن هم نتیجه ایست برای آنهایی که در حال مسابقه اند، روز و شب میدوند و میدوند تا در مسابقه زندگی برنده شوند ولی هیچ گاه به هیچ چیز نمیرسند همه وسط کویر بی انتهای زندگی میمانند و در نهایت می میرند و بعد مثل آدمهایی که زهرمار مزه کرده باشند شروع کردی پشت سرهم تف کردن که تف به این زندگی تف به این روزگار تف به این .... خلاصه همان کاری را کردی که خواستی رفتی و دل به دریا که نه به کویر زدی با یک لنگه دمپایی ابری راه افتادی اما چه زود گذشت یک سال ونیم الان هم قیافت خنده دار شده لنگه دمپایی پاره به دست برگشتی که چی بگی ؟ میدونم هم باختی هم بریدی هم لنگ زدی و هم خشکیدی دیدی که فرقی نکرد اگر مانده بودی هم همین بلاها به سرت می آمد ولی خوب شد برگشتی بیا توی همین زباله دانی باهم زندگی کنیم .



توضیح

اوایل سال 86 آمدم یک نگاهی به این دمپایی متروکه انداختم هنوز دوستش نداشتم لرزوی ندارد بدانیم چرا ؟ اما شاید توی زندگی همه ما پیش آمده باشد که با خودمان هم لج کنیم خودمان هم نمی دانیم چه می خواهیم وبه کجا میرسیم اما با تمام وجود مبارزه میکنیم با خودمان با خواسته ها یمان با عقایدمان و علایقمان با همه چیز همه کس سر ناسازگاری داریم مدتی که میگذرد تنها یک حرف برای گفتن داریم (( من بریده ام)) در اصل آدم نمی تواند از خودش فرار کند باید تسلیم شد "خود انسان " مثل سایه همه جا به دنبال آدم است هرگاه توانستیم بی سایه شویم میتوانیم از خودمان بگریزیم بگذریم که در این مدت چه گذشت اما هر چه بود نتیجه اش این شد که بگویم برای برداشتن یک گام بلند به جلو می بایست یک قدم کوچک به عقب برداشت این دمپایی ابری وبلاگی است که بیشتر به دست نوشته هایی تعلق دارد که ترجیحا حال واحوال درون گرایانه ایست که به آن می اندیشیده ام سعی دارم این کهنه دمپایی خاک خورده را کمی نو کنم امیدوارم با نظراتتان مرا یاری دهید

No comments: